Αν ήμουν
τόσο μικρός
όσο και ο μεγάλος ωκεανός
θα πατούσα πάνω στα κύματα με τα ακροδάχτυλά μου
και θα κολάκευα το φεγγάρι με την παλίρροιά μου
Όμως, αφού μ' αγαπούν, πού μπορώ να πάω
έτσι μεγαλόσωμος που είμαι;
Σ' έναν τόσο μικρό ουρανό δεν μπορεί τέτοιος έρωτας να κρυφτεί
Αυτό το σπουδαίο ποίημα του William Carlos Williams, το διάβασα στην μετάφραση* από τον Ανδρέα Παππά του δοκιμίου του Νικόλα Κάλας, "Η εικόνα και η ποίηση" [Η τέχνη την εποχή της διακύβευσης, Άγρα 1997]. Σπουδαίο το ποίημα, ενδεχομένως σπουδαιότερο το δοκίμιο: διδακτέο.
* Δεν κατάφερα να βρω το πρωτότυπο, ούτε στα Selected από τον Charles Tomlinson (Penguin, 1976), ούτε διαδικτυακώς - αν κανείς το διαθέτει, θα του/της ήμουν ευγνώμων.
[φωτ.: π.ι., v.2008]
2 σχόλια:
Μας εκπαιδεύεις, Παναγιώτη..
...εκπαιδευόμενος
Δημοσίευση σχολίου