παραμονή πρωτοχρονιάς, ενώ -καθώς μόλις έμαθα- έσβηνε η νόρα αναγνωστάκη [1930-2013] -από τις σημαντικότερες κριτικούς της ποίησης, με κείμενα που αφενός τα απολαμβάνεις καθεαυτά, αφετέρου φωτίζουν τα ποιήματα με τρόπο υποδειγματικό- 'ανακάλυπτα', καταγοητευμένος, τα εκλαϊκευτικά αρχαιολογικά άρθρα της σέμνης καρούζου [1898-1994], μιας άλλης σπουδαίας γυναίκας
στο περίπτερο πίσω από την εθνική βιβλιοθήκη -και 'αντίκρυ' από το βιβλιοπωλείο "πολιτεία"- έπεσα πάνω στο βιβλίο "η δημιουργική όραση - κείμενα γύρω από την ακρόπολη", επιμελημένο από την έβη τουλούπα, και εκδοθέν το 1997 από την "ένωση φίλων της ακροπόλεως".
ως μικρή γεύση του ήθους και του λογοτεχνικού ύφους της σ.κ., και ως -ευκόλως προσαρμόσιμη σε ποικίλα πεδία άσκησης και δράσης- 'ευχή' για το 2014, ένα μικρό παράθεμα από το άρθρο "σκορπισμένα μέλη αρχαίων έργων - η δημιουργική όραση", πρωτοδημοσιευμένο την δεκαετία του 1950:
"Για να απομονωθούν και να συνδεθούν δυο-τρία κομμάτια μέσα από το πλήθος των εκθεμάτων ενός Μουσείου, πρέπει να περάση ο ερευνητής από διάφορα επίπονα στάδια προπαρασκευής: πολύχρονη γνωριμία με τα Μουσεία, βαθιά γνωση του αρχαίου κόσμου και όλης της αρχαιολογικής έρευνας έως τις ημέρες του. Η άσκηση αυτή της οπτικής μνήμης -που η ύπαρξή της είναι η αρχική προϋπόθεση για την ασχολία με κάθε μνημείο τέχνης- παίρνει με τον καιρό μιαν οξύτητα καθαρά δημιουργική. Οι καρποί της είναι κάποτε καταπληκτικοί."
[φωτ.: π.ι., ii.2006, από εδώ: http://www.flickr.com/photos/panayotisioannidis/sets/72157623394929551/]
