Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τζόρτζιο ντε κίρικο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τζόρτζιο ντε κίρικο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

10.7.22

παραμύθι


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

 

Γυμνή όρθια ακίνητη

με το στήθος στον άνεμο

Σάρκα σμιλεμένη στην πέτρα

αφημένη στη μέση

της τετράγωνης πλατείας

 

Πέτρα που ήμουνα σάρκα

τώρα στείρα άλλοτε πηγή

 

Τούτοι οι καρποί απλωμένοι μπροστά μου

μου θυμίζουν τα χέρια κάποιου άντρα

Όλη νύχτα έμενε άγρυπνος με κοιτούσε

 

Και το πρωί

ερχόταν καταπάνω μου σα δάσος

 

Κάποτε η σάρκα γίνεται πέτρα

Ξεχνά το σώμα και το νερό

γδύνεται το χάδι

σκεπάζεται με ρούχα

 

Στεγνώνει. Οι χυμοί της

κυλούν μέσ’ απ’ τη μνήμη

σε περασμένες μέρες

 

Χωρίς θέληση χωρίς επιθυμία

συνεχίζει το δρόμο της

ανάμεσα σε άλλα τόσα ανδρείκελα

– οστέινο σχήμα δίχως χάρη

 

Το παραμύθι λέει πως άμα κάποιος την αγγίξει

μπορεί να ζωντανέψει πάλι

 

*

 

Άλλο ένα 'λονδρέζικο' ποίημα από την ενότητα "Αίνιγμα" του Σωσίβιου (εκδ. Καστανιώτη, 2008). Τον χειμώνα του 1989, η Royal Academy of Arts φιλοξενούσε την έκθεση "Ιταλική τέχνη τον 20ό αιώνα", η οποία περιελάμβανε και αρκετούς πίνακες του Giorgio de Chirico (Βόλος, 10.vii.1888 - Ρώμη, 20.xi.1978). Την ίδια εποχή, μου είχε κινήσει την περιέργεια το γράψιμο του V.S. Naipaul, κι είχα ξεκινήσει το βιβλίο του The enigma of arrival που δανειζόταν τον τίτλο του (και το εξώφυλλο) από τον πίνακα του ντε Κίρικο "To αίνιγμα της αφίξεως και του απογεύματος" (1910). Το ποίημα χτίστηκε βαθμηδόν, με έναυσμα το άλλο, εικονιζόμενο, έργο του, "Η αβεβαιότητα του ποιητή" (1913).