10.5.21

Παράξενη Άνοιξη


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μάιος: έχει για τα καλά μπει η  Άνοιξη. Άλλη μια παράξενη άνοιξη· δεύτερη στη σειρά, με συνθήκες πρωτόγνωρες: ασθένειας, βιοτικών δυσχερειών, γενικευμένης θλίψης· φροντίδας, απομόνωσης αλλά και σχεδίων. Μα, φέτος, Άνοιξη αντάξια του ονόματός της: ανοίγεται στην ελπίδα.

Την βλέπουμε –στα λουλούδια, στα δέντρα–, την ακούμε –απ' τα πουλιά–, τη μυρίζουμε – γύρω μας. Παράξενη – αλλά Άνοιξη. Την θυμόμαστε, την γνωρίζουμε – να τρεις εικόνες της:


Απρίλιος _ Κάθεται στον ήλιο με τα μάτια κλειστά, γερτός προς τα πίσω, στη μεταλλική πολυθρόνα, με απλωμένα τα πόδια. Και κρατάει μπαλλόνια: του ανεμίζουν το χέρι.

Κυριακάτικη επιστροφή _ Ο σκύλος ξεπροβάλλει μεσ’ απ’ τις ανθισμένες βρούβες πλάι στην Εθνική Οδό. Κάνει να περάσει απέναντι, αλλά τα αυτοκίνητα ατελείωτα, δε σταματούν. Κάνει μεταβολή ο σκύλος, και ξαναχώνεται στα χόρτα.

Αυτοκίνητο που τρέχει _ Ξανά δυνατή μουσική απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα, ξανά τα τραγούδια του περσινού καλοκαιριού, ανυπόμονα.

 

Λίγο παράξενες, αυτές οι εικόνες; Και όμως, τις αναγνωρίζουμε. Αυτή είναι η ποίηση: λίγο παράξενη, αλλά σαν γνώριμη μάς μιλά – αν σταθούμε λιγάκι να την ακούσουμε. Όπως κάνατε τώρα δα, ακούγοντας το ποίημα “Άνοιξη” από το βιβλίο μου Ακάλυπτος τού 2013. Ίσως βοήθησε που δεν σας είπα ότι θ' ακούσετε ποίημα: αν δεν την κάνουμε πέρα σαν ξένη, αν δεν κλείσουμε προκαταβολικά τ' αυτιά μας στο άκουσμα και μόνο του ονόματός της – αν την δεχτούμε σαν παλιά μας γνώριμη, η ποίηση θα μας μιλήσει. Είναι ακαταλαβίστικη ή δύσκολη, η ποίηση; Εσείς, τι λέτε; Εγώ, δεν το νομίζω. Λίγο παράξενη, ίσως. Σαν ετούτη –και την περσινή μας– άνοιξη. Μα αν το καλοσκεφτούμε, σαν κάθε άνοιξη: που γνωρίζουμε τι είναι, κι ωστόσο πάντα κάτι άγνωστο θα φέρει. Γιατί είναι η ποίηση, Άνοιξη: μες στο μυαλό. Και ξυπνά –αντί μπουμπούκια, τιτιβίσματα και ευωδιές– σκέψεις, αισθήματα και εικόνες: λίγο οικεία, και λίγο παράξενα.

 

~

 

Αυτό είναι το κείμενο της 'σκέψης' μου, όπως την ηχογράφησα για το Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, κατόπιν προσκλήσεως του Χρήστου Μιχαηλίδη. Μεταδόθηκε στις 10 Μαίου 2021.

Η φωτογραφία είναι δική μου, από την Άνοιξη του 2022.