είδα την επετειακή -50 χρόνια από την πρώτη δημοσίευση- έκδοση του λευκώματος του, γεννημένου ελβετού, πλην 'αμερικανού' υπό μία έννοια, φωτογράφου robert frank, the americans, και την λιμπίστηκα
ήταν από τα αγαπημένα βιβλία του thom gunn: ο ίδιος έλεγε πως τον είχε επηρεάσει πολύ στην διαμόρφωση της 'αμερικανικής' ματιάς του, και της 'ελευθερίας' των ποιημάτων που έγραψε στην 'δεύτερη πατρίδα' του. το βράδυ ξέθαψα την μικρή μονογραφία της photofile [thames & hudson, 1991] αγορασμένη στο λονδίνο πριν από 13 χρόνια
ο πρόλογος, του ίδιου του φρανκ, ξεκινάει:
"θά 'θελα να κάνω μιά ταινία που θ' ανακάτευε τις ιδιωτικές όψεις της ζωής μου με τη δουλειά μου, που είναι δημόσια εξ ορισμού
μιά ταινία που θα έδειχνε πώς οι δύο πόλοι αυτής της διχοτομίας ενώνονται, αλληλεμπλέκονται, αντιδιαστέλλονται, και μάχονται ο ένας τον άλλον, όσο και αλληλοσυμπληρώνονται, ανάλογα με τη στιγμή"
'φωτογραφία δρόμου' στην αρχή, αλλ' αντί να παραμονεύει σαν τον henri cartier-bresson, και να 'τελειοποιεί' την τύχη, υποτάσσοντάς την σ' έναν έστω ελάχιστο φορμαλισμό, ο φρανκ σαν να της αφήνεται. σοφά και 'απλά' κάδρα, και χιούμορ - σχεδόν ένα τίποτα. μέχρι να κοιτάξεις καλύτερα. και αργότερα, αφού πειραματίστηκε με την κινηματογράφηση, οι εικόνες 'διαφεύγουν', φλουτάρουν, τυπώνει πολλά πλάνα στην ίδια εικόνα, γράφει πάνω στο αρνητικό: ο θρίαμβος της ελευθερίας
το βασικό ζητούμενο πραγματωμένο: η απορρύθμιση, η χαλάρωση του λόγου, η ανάδυση του άλλου
2 σχόλια:
Ο Φρανκ είναι μοναδικός φωτογράφος. Μαζί με τον White έδωσαν μεγάλη ώθηση στην αμερικανική φωτογραφία. Νομίζω όμως ότι το σχόλιο αδικεί κάπως τον Bresson. Η απλότητα και η χάρη των φωτογραφιών του δείχνουν άνθρωπο με μεγάλη ανθρωπιά.
Μα -όσο και αν η ανθρωπιά είναι αβέβαιο κριτήριο [έστω: ανεπαρκής συνθήκη] γιά την καλή τέχνη- δεν αμφισβήτησα τον Cartier-Bresson. [Ο δε φορμαλισμός -ως αισθητική επιλογή- δεν είναι ψόγος - και προσωπικά θαυμάζω αρκετούς, λιγότερο ή περισσότερο 'φορμαλιστές' φωτογράφους.] Προσπάθησα, στο φτερό είναι η αλήθεια, να προσδιορίσω, μέσω ενός παραδείγματος [ακριβέστερα ίσως: να μεταφέρω την αίσθησή μου], σε τι διαφέρει ο Frank από έναν σχετικά συγκρίσιμο ομότεχνό του.
C' est tout :-)
Δημοσίευση σχολίου